Oficjalna rejestracja działalności Chóru Politechniki Gdańskiej nastąpiła w listopadzie 1965 roku, kiedy to na Politechnice powstał zespół kameralny pod nazwą "Collegium Academicum Musicae Antiqae".
Kierownictwo artystyczne Chóru sprawują kolejno Dyrygenci: Andrzej Lewandowski (1965-1980), Jan Łukaszewski (1980-1992). Od 1992r. zespół prowadzi Mariusz Mróz, absolwent Wydziału Dyrygentury Chóralnej Akademii Muzycznej w Gdańsku, laureat ogólnopolskiego konkursu dyrygentów w Poznaniu.
Do najbardziej prestiżowych osiągnięć zespołu pod kierownictwem Andrzeja Lewandowskiego należą nagrania dla France Musique w styczniu 1973, prezentacje tych nagrań w Radio-Europa w marcu 1973, a także niezwykle oryginalna działalność Teatru Wokalnego Chóru Politechniki Gdańskiej - łączącego śpiew z choreografią, wykonującego często utwory specjalnie komponowane dla zespołu przez Dyrygenta.
Jan Łukaszewski zapisuje się w historii zespołu jako współorganizator szeregu zagranicznych tras koncertowych (Chór Politechniki Gdańskiej podróżuje po wszystkich większych krajach europejskich). Pod jego kierownictwem zespół zdobywa laury na Festival International de Musica w Cantorigros (Hiszpania) w roku 1987 - dwie drugie nagrody - w kategorii chórów mieszanych (pierwszej nagrody nie przyznano) i w kategorii chórów żeńskich. Ponadto dziewięcioro chórzystów PG, w ramach zorganizowanego na tę okazję Gdańskiego Chóru Akademickiego, uczestniczy w 1981r. w Międzynarodowym Festiwalu Chóralnym w Manili na Filipinach.
W latach 19801999 w krajowej działalności zespołu dominują wykonania dużych form muzyki oratoryjno-kantatowej (oratoria, msze, litanie). Chór wykonuje muzykę różnych stylów i epok od okresu Baroku po Neoromantyzm.
Pod kierownictwem Mariusza Mroza zespół ożywia działalność nie tylko muzyczną, ale również społeczno-kulturalną wykonując w 1993r. pierwszy koncert muzyki poważnej na rzecz Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy Jerzego Owsiaka, koncerty dla ofiar pożaru w Stoczni Gdańskiej (1994, 1999), czy Requiem dla powodzian (1997) oraz organizując w Gdańsku festiwale chórów akademickich (ogólnopolski - grudzień 1996 i międzynarodowy - grudzień 1997).
Od roku 2000, zespół włącza się aktywnie w organizację festiwali chórów i orkiestr pod patronatem Gdańskiego Towarzystwa Naukowego oraz PZChiO.
Wspólnie z orkiestrami: Słupską Orkiestrą Kameralną, Orkiestrą Teatru Muzycznego w Gdyni, Orkiestrą Symfoniczną Akademii Muzycznej w Gdańsku, zespół z rosnącym powodzeniem wykonuje muzykę XX wieku oraz polską muzykę współczesną (Pawluśkiewicza, Preisnera, Korcza) i osiąga swoje największe sukcesy:
W ostatnim sezonie artystycznym zawiązana zostaje bardzo obiecująca współpraca z Młodzieżową Orkiestrą Symfoniczną z liceum muzycznego w Elblągu oraz z Filharmonią Bałtycką.
Lata 1999-2004 to czas ogromnego nasilenia wszystkich form działalności zespołu: ponad 25 dużych koncertów oratoryjnych, ponad 45 koncertów kameralnych z repertuarem a cappella lub fragmentami większych form muzycznych, udział w 6 wyjazdach zagranicznych.
Ukoronowaniem tej intensywnej pracy jest powrót chóru do grona cenionych wykonawców muzyki a cappella.
W październiku 2001 Chór Politechniki Gdańskiej staje w szranki z 22 zespołami chóralnymi z Polski, Litwy i Ukrainy i zdobywa I miejsce w XIII Międzynarodowym Konkursie Muzyki Religijnej w Rumii.
W czerwcu 2002 Chór Politechniki zdobywa dyplom brązowy na XXXVII Międzynarodowym Festiwalu Pieśni Chóralnej w Międzyzdrojach.
W lipcu 2002 Chór PG bierze udział w III Światowym Festiwalu Chóralnym w Meksyku.
W maju 2004 zdobywamy dyplom brązowy na XXIII Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Cerkiewnej Hajnówka 2004 w kategorii chórów amatorskich świeckich
Trzon zespołu tworzą studenci i absolwenci Politechniki Gdańskiej. Chór działa wg formuły otwartej, przyjmując corocznie uzdolnioną muzycznie młodzież. Kariera chórzysty często kończy się wraz z obroną pracy magisterskiej, stąd zespół podlega ciągłym transformacjom. Sukcesy osiągane przez zespół w takich warunkach potwierdzają nie tylko jego dobrą kondycję wokalną, o którą dba Korepetytor Chóru Anna Fabrello, ale świadczą także o wielkiej pracowitości i prawdziwym umiłowaniu śpiewu chóralnego tak przez Dyrygenta, jak i przez samych chórzystów.