STARA LATARNIA

Gdy pierwszy raz w morze trza było mi wyjść,
Pamiętam głos matki, jej oczy do dziś,
Gdy już z pełną kabzą wróciłem jak pan
Zastałem dom pusty i zostałem sam.

Na wielu pokładach już miałem swój dom,
Chociaż pieskie to życie, nie zszedłem na ląd.
Tu przez całe lata tyrałem jak wół,
Dziś pierwszym po Bogu mianował mnie król.

A kiedy mi przyjdzie do Hilo wziąść kurs,
Zostawię swą duszę wśród zielonych wzgórz.
Zmęczone me ciało niech spocznie na dnie,
Ukoi się w falach i ostatnim śnie.